Swetry z lama

Drugiego dnia wyprawy krajobraz nieco sie zmienil. Laguny (Ramaditas, Hedionda i Cañapa) stopniowo ustepowaly miejsca powulkanicznym skalom, w tym najslawniejszym Arbol de Piedra - Drzewu z kamienia i sylwetce kondora. Ani sie obejrzalam, a Przemek juz sie na nie wspinal, niszczac bezpowrotnie swoja obraczke, symbol naszego malzenstwa (styrany po pierwszym miesiacu :)).

Obiad zjedlismy w miescie duchow. Duze miasteczko, w ktorym podobno mieszka kilka tysiecy osob, bylo opustoszale i wymarle. Kierowca naszego jeepa wyjasnil nam, ze na pustyni zycie toczy sie tylko rano i wieczorem. W porze naszego przyjazdu, czyli okolo godziny pietnastej, wszyscy mieszkancy bez wyjatku spali.

Na wieczor dotarlismy do miejscowosci Uyuni. Zakwaterowalismy sie w hotelu, wzielismy prysznic i ruszylismy w miasto. Na glownej ulicy odbywal sie rynek. Ruch samochodow zostal wstrzymany, a miejscowi handlarze rozlozyli swoje stragany. Ceny towarow nizsze przynajmniej o polowe od tych w Chile. Skorzystalismy z okazji, aby kupic pierwsze prezenty: urocze swetry z welny alpaka. Kilkakrotnie dobieralismy pieniadze z bankomatu (bankomaty przyjmuja tylko karty visa).

Uroda Boliwijczykow przyciaga wzrok, przeciwnie do Chilijczykow, ktorzy nie sa specjalnie intetesujacy. Starsze kobiety nosza przezabawne szerokie spodnice ze specjalnymi stelarzami poszerzajacymi biodra. Do tego obowiazkowe podkolanowki, zaplecione na glowie dwa dlugie warkocze i melonik. Mezczyzni maja indianskie twarze - duze garbate nosy i kruczo czarne wlosy. Na nas reaguja calkowicie obojetnie. Nie znosza fotogragowania, ktore podobno kradnie czlowiekowi dusze.

Czulam niedosyt tego miasta, ktore tetni zyciem i jest pelne zyczliwych ludzi. Glod jednak dal za wygrana i punktualnie o dwudziestej stawilismy sie na stolowce, a razem z nami pozostali uczestnicy wyprawy. Po raz kolejny dalismy sie nabrac zmianie czasu. Brakuje nam juz zegarkow, aby te wszystkie strefy czasowe poustawiac...

Zdjęcia (10)

Komentarze (2)