Szlakiem monastyrow

W ramach rekompensaty za nie zrealizowanie umowy, nasza ekipa trekkingowa wyciagnela nas na dwa dni w gory szlakiem buddystycznych klasztorow. Mielismy do pokonania kolejne 20km, co nasze miesnie odbieraly ze srednim entuzjazmem. Pogoda rowniez nie dopisywala. Bylo mgliscie, ciemno, wilgotno. Ale poniewaz byly to rejony Krishny, udalo nam sie zatrzymac w miejscowej chacie na goraca wode (jak wspomnialam wczesniej, miejscowi nie pija zimnej). Zastalam tam obrazek, ktory z powodzeniem moglby nadawac sie na okladke National Geographic. Mlody chlopak w wyciagnietym niebieskim swetrze trzymal na rekach swoja mlodsza siostre, zawinieta w pomaranczowa chuste. Mieszkali w bardzo biednej chacie. W jedynym pokoju, jaki mieli, byly tylko ulozone na ziemi poslania i drewniana kolyska. Poczatkowo dzieci sie nie usmiechaly, ale na szczescie mialam troche slodyczy. Buzki od razu sie rozpromienily.

Ludzie tutaj zyja bardzo skromnie. Uprawiaja przydomowe ogrodki, hoduja kozy i krowy. Zwierzeta nigdy nie stoja na sloncu. Kobiety karczuja zbocze gory, aby je wykarmic.

Zatrzymujac sie jeszcze na chwile w temacie kobiet, nie maja one latwego zycia. W ciagu dnia widzialam jak lupaly kamienie i razem z mezczyznami ukladaly drogi.

Chatke mialysmy obok samego monastyru. Dach byl zrobiony z bambusa i z powodzeniem uporal sie z wieczornym deszczem. Bylo bardzo przyjemnie. Wieczor spedzilysmy przy swiecach, popijajac ciepla herbate i rozmawiajac. Rozsmieszyly nas nasze poslania - Asia dostala posciel w Hello Kitty, a ja, z jakis powodow, w liscie marihuany ;)

Zdjęcia (10)

Komentarze (2)